خاک اخلاق

نکاتی پیرامون ارادت عرفانی

 1-  ارادت عرفانی یک اصل ذاتی در تعلیم و تربیت و رشد و هدایت است

 که امری فطری است  و بر حقی در خلقت انسان استوار است.

2- ارادت عرفانی یعنی اطاعت و حرمت کسی که از تو بزرگتر است

 چه به لحاظ سن و چه عقل  و چه ایمان.کسی که به تو خدمت می کند

 و تو را دوست می دارد باید اطاعتش کنی و در ارادتش باشی.

 این سلسه ارادت و اطاعت از والدین آغاز شده و به خداوند خالق

 می انجامد.

3-ارادت عرفانی یعنی قدر ولی نعمت خود را دانستن. اساس رشد یک

جامعه قدر شناسی است و این اساس ارادت عرفانی است. حرمت

 بنه کسی را که تو را دوست می دارد و اطاعت کن کسی  را که به

سرنوشت تو خدمت می کند.

4-     قدر دانی یک رفتار صادقانه است یک صدق وجودی است.

5-     ورود به عرصه ارادت و محبت قلبی نسبت به یک انسان مخلص

 و عارف عینا به معنای خروج از دوزخ و  ورود به جنت است.

خروج از بسیاری از عذاب های درونی و برونی و ورود به عرصه رحمت

 و امنیت و سلامت و عزت. این به معنای خروج از عرصه منیت و هوس

پرستی و خود محوری و ورود به وجود مراد است.و این همان ارادت

 است که به معنای سپردن اراده خود به یک انسان مومن تر و

خردمندتر  از خود است و این همان رشد و تعالی است زیرا هر انسانی

 در وجود یک انسان دیگری سقوط می کند و یا عروج می نماید ،

 رشد می کند و یا تباه می گردد.

پس تلاش آگاهانه و عملی برای این ارادت و اطاعت امری  واجب و

 واجب ترین امر در چنین روابطی می باشد.