گرچه اخذ رفيق قبل از طي طريق است (الرفيق، ثم الطريق) ليكن خود اخذ رفيق سفري است بي رفيق، چون مقدمه سفر راستين است نه سفر اصلي. و نماز ظاهري همان سير ابتدايي است براي اخذ رفيق تا سفرهاي بعدي در صحابت آن رفيق آغاز گردد؛ البته بعد از رسيدن به رفيق، معلوم مي شود كه حضرت دوست همراه با نمازگزار بود و او را همواره همراهي مي كند، ولي نمازگزار "نمي ديدش و از دور خدايا مي گرد.