خدا یا نمی دانم چرا ماچنین گرفتار بیراهه ایم .....؟؟چرا چشمانمان زیبایی های واقعی را درک نمی کنند و دلبسته ظاهردنیا شدیم ...؟ چرا به جای قدم برداشتن به سوی مسیر عشق خدایی غرق عشقهای زودگذر دنیوی هستیم .....مگربه یادنداریم وجودمان از عدم به اراده خالق هستی بوده...؟ چرا در سختی ها باختن بروجودمان چیر می شود مگر..!! بر رحمانیت معبودمان ایمان نداریم ......واآسفا غرق دریایی ضعف ایمان هستیم که چنین اسیر گرفتاریهایمان شدیم وبه جای شکروتوکل برمعبود... زبان به ناشکری وشکایت می چرخانیم یارب..!! العفو .....الفعو..! بگذر از این همه نادانی وقسور قلب های تیروتارمان ....نور ایمان راچراغ راهمان قرارده...............!!!!